ਸਾਵਣ ਦੀ ਜਦੋਂ ਲੱਗੀ ਝੜੀ,
ਮਨ ਦੀ ਪੀੜ ਵੱਧ ਗਈ ਬੜੀ।
ਸੱਜਣ ਬੈਠਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ,
ਸੱਜਣੀ ਸਹੇ ਵਿਜੋਗ।
ਹਰ ਪਲ ਕਰੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ,
ਰੱਬ ਮਿਲਾਵੇ ਸਂਜੋਗ।
ਅਥਰੂ ਵਗਣ ਵਿਜੋਗ ਵਿੱਚ,
ਵਹ ਗਏ ਬਰਖਾ ਨਾਲ।
ਬੈਠੀ ਸੱਜਣੀ ਬਿਰਹੇ ਵਿੱਚ,
ਕੌਣ ਬੰਦਾਏ ਆਸ ?
ਕਿਸਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਪੀੜ ਮੈਂ,
ਪਲ ਪਲ ਚੁਭੇ ਚੂਬ।
ਕਿਵੇਂ ਬੁਲਾਵਾਂ ਨੇੜੇ ਉਸਨੂੰ,
ਜੋ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਦੂਰ।
No comments:
Post a Comment