3145 The day that's gone (English poetry),

Punjabi version 3144

Hindi version 2388

Sometimes I feel tired while walking along,

And I stop for a moment, though I stay strong.

I sit and I think of the day that's gone,

Of the work I did from dusk till dawn.

Some things went right, and some went wrong,
But success made my heart beat like a song.
I faced the troubles that came my way,
And felt proud when I saved the day.

So though I grow tired and sometimes fall,
I rise again and give it my all.
For each day's journey, harsh or kind,
Leaves a memory behind.

6.47pm 20 June 2025

3144 ਕਿਵੇਂ ਲੰਘਿਆ ਇਹ ਦਿਨ (ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ)

 English version 3145

Hindi version 2388

ਕਈ ਵਾਰ ਥੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਰਾਹੀਂ ਤੁਰਦੇ ਤੁਰਦੇ,

ਆਹ ਭਰ ਕੇ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ ਸੋਚਾਂ ਵਿਚ ਉਲਝਦੇ।

ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦੀ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ ਇਕ ਪੱਲ ਵਿਚ ਹੀ ਸੋਚ,

ਕਿਵੇਂ ਲੰਘਿਆ ਦਿਨ ਸਾਰਾ ਕੰਮਾ ਨੂੰ ਕਰਦੇ ਕਰਦੇ।

ਕੁਝ ਕਾਮਯਾਬੀਆਂ ਮਿਲੀਆਂ, ਕੁਝ ਮਿਲੀਆਂ ਨਾਕਾਮੀਆਂ,

ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋਇਆ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਕਰਦੇ।

ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਨਾਲ ਜਦ ਲੈਣੀ ਪਈ ਸੀ ਟੱਕਰ,

ਕਿੰਜ ਲੱਗਾ ਜਿੱਤ ਹਾਸਲ ਹੋਣ ਤੇ ਜਦ ਲੋਕ ਸਨਮਾਨ ਕਰਦੇ।

6.02pm 19 June 2025

3143 She stands alone (English poetry)

 Give your love to all you meet,

What’s in your fate, you'll surely greet.
A mother serves both night and day,
Her dreams of rest just fade away.

She wakes up early, starts her chore,
And works for all, then works some more.
No time she keeps for her own need,
No hour that's hers, no moment freed.

They say, "She’s home, so life is sweet,"
"She rests all day, her job’s complete."
But no one gives her even a break,
Though all her tasks, she undertakes.

No one sees the pain she hides,
Who gave her all, with open strides.
If something small doesn’t go right,
She hears complaints both day and night.

None can feel her silent tears,
Or see her strength through all the years.
Who knows what fate her hands will hold,
As time moves on, and she grows old?

She wonders, thinking in the night,
“I gave them all, with all my might.”
Will she ever reap the seeds she’s sown,
Or live the dreams she called her own?

Still today, she stands alone—
With nothing she can call her own.

3.37pm 18 June 2025

3142 Mom (English poetry)

Punjabi version 3129

Hindi version 1983

Mom, you always feel my silent cry,

Before a tear can touch my eye.

You're always near when times are tough,

Your gentle care is strong enough.

You know my needs before I speak,
You give me strength when I feel weak.
No matter how the storm may blow,
Your love still finds a way to show.

When I am lost or feeling low,
You guide me back with your warm glow.
If nights are dark and hopes are few,
I still feel safe because of you.

Life may bring hurdles, big or small,
But with you, I can face them all.
With every fear and every fall,
Your name is what I first recall.

You are the peace in every storm,
You are the fire that keeps me warm.
What more to say? You are the one—
My moon, my stars, my rising sun.

No temple’s needed, no holy place,
Your love alone is God’s own grace.
So here I stand with folded hands,
You are my heaven, here on lands.

4.51 pm 17 June 2025

3141 Write (English poetry)

When sadness fills the air, write what you feel,

Write the wounds that time could never heal.

If sweet memories return in the night,

Write each one down, hold them tight.

Recall the moments you once did share,

Write of that night beyond compare.

When love and life were both at stake,

Write of those who were real and who were fake.

When love had reached its highest flight,

People turned monsters out of spite.

Now that our bond is torn apart,

Write if they now serve with heart.

Love has no caste, no rule, no race,

No name, no label, no set place.

So ‘Geet’, if love begins to grow,

Write it down and let it show.

6.29pm 16 June 2025

3140 ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਬਾਤ ਲਿਖ

 

ਬਹਰ: 2122 2122 212

ਕਾਫ਼ੀਆ: ਆਤ 

 ਰਦੀਫ਼: ਲਿਖ

ਛਾ ਉਦਾਸੀ ਜਾਵੇ ਜੱਦ ਜਜ਼ਬਾਤ ਲਿਖ।

ਦਿਲ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਜਿਹੜਾ ਹੈ ਆਘਾਤ ਲਿਖ।

ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਜੇ ਆਉਣ ਯਾਦ ਤਾਂ।

ਯਾਦ ਕਰ ਦਿਲ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਤੂੰ ਬਾਤ ਲਿਖ।

ਜਿਹੜੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਤੇਰੀਆਂ।

ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਰਾਤ ਲਿਖ।

ਖੇਡ ਖੇਡੀ ਜੋ ਇਸ਼ਕ਼ ਤੇ ਜਾਨ ਦੀ।

 ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਕੀਹਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਜੱਦ ਪਰਵਾਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸਾਡਾ ਸੀ ।

ਲੋਕ ਬਣ ਬੈਠੇ ਓਦੋਂ ਜਿਨਨਾਤ ਲਿਖ।

ਸਾਡਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣ ਕੇ ਟੁੱਟਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ।

ਲੋਕਾਂ ਕੀਤੀ ਕੀ ਉਦੋਂ ਖ਼ਿਦਮਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਧਰਮ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।

ਕੌਮ ਨਾ ਕੋਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਦੋਂ ਇਹ ਕੀ ਪਤਾ। 

 'ਗੀਤ' ਹੋਵੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂ ਦੇਹਾਤ ਲਿਖ।

11.46pm 15 June 2025

3139 ग़ज़ल लिख

 2122 2122 212

क़ाफ़िया आता

रदीफ़ लिख

जब उदासी छाए तो जज्बात लिख। 

जो तेरे दिल पे हुआ आघात लिख।

मीठी बातें याद आए जो तुझे। 

याद करके वो हर इक तू बात लिख। 

याद कर वो सब मुलाकातें तेरी।

उन में सबसे जो हसीं वो रात लिख।

बाज़ी खेली जब इश्क और जान की। 

किसने किसको दी थी इसमें मात लिख।

प्यार अपना जब चढ़ा परवान था। 

लोग बन बैठे थे तब जिन्नात लिख।

रिश्ता अपना देख के टूटा हुआ। 

कर रहे क्या वो तेरी खिदमात लिख।

प्यार करने वालों का मजहब नहीं।

है नहीं इनकी कोई भी जात लिख।

प्यार हो जाता किसी भी पल कहीं।

'गीत' फिर हो शहर या देहात लिख।

3.00pm 14 June 2025

इस शहर का फिल्मी गीत

तुम न जाने किस जहां में खो गये 

K4 3138 where she belongs to (English poetry)

When near, she showed no care or grace,

Now far away, she misses your face.
She argued back at every word,
Now says nothing, not even heard.

She used to laugh and dance with cheer,
Now only works when she's not near.
That carefree girl has changed her way,
She’s calm and grown up every day.

She still can’t tell where she belongs,
The home of fun, or chores all day long.

4.48pm 13 June 2025

K4 3137 Little Children (English poetry) Children poem

Hindi version 926

Punjabi version 3127

Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.
How they laugh with innocent cheer,
Their giggles bring the sunshine near.
Stars of every home they are,
Shining bright like a guiding star.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

They are the hope of every day,
A light that never fades away.
They are the dream parents hold tight,
A future glowing bold and bright.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

Let their innocence always stay,
Let no shadow block their way.
They are the ones who’ll lead our land,
With hearts so pure and helping hand.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

8.32pm 12 June 2025

3136 ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ: ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ ਛੱਡ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ

 

2122 2122 212 

ਕਾਫ਼ੀਆ: ਆਣਾ 

ਰਦੀਫ਼: ਯਾਦ ਹੈ

ਸਿਰਫ਼ ਦੌਲਤ ਹੁਣ ਕਮਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਵੱਡਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਦਿਖਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਛੱਡ ਕੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚਲਾ ਜਦ ਤੂੰ ਗਿਆ,

ਫਿਰ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲਣਾ ਮਿਲਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਹਾਰ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ,

ਹਾਰ ਖੁਦ ਮੈਨੂੰ ਜਿਤਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ?

ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਆਪਾਂ ਮਿਲੇ,

ਜੋ ਕਿਹਾ ਉਹ ਮੰਨ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਪਿਆਰ ਦੀ ਪੀਂਗਾ ਚੜਾ ਕੇ ਨਾਲ ਇੰਜ।

ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ ਛੱਡ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਹਾਰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਸਕਿਆ ਵੇਖ ਜੋ,

ਓਹਦਾ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਗਿਰਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਉਸ ਗੱਲ ਨੂੰ,

'ਗੀਤ' ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਚਿੜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

4.43pm 11 Jun 2024

Aapke pahlu mein Aakar ro diye

Tum Na jaane kis Jahan mein Kho Gaye

K4 3135. “Geet” recalls (English poetry)

Hindi version 2774
Now it’s just about the money you chase,

And showing off in every place.
Once you left and walked away,
No more meetings came our way.

You never liked to see me lose,
But helped me win — was that your ruse?
Perhaps that was our final meet,
You agreed with me, calm and sweet.

So much love you once would show,
Then left me all alone in woe.
You saw me lose and couldn’t bear,
Then dropped your gaze, as if not there.

I try to forget that painful scene,
But “Geet” recalls what might have been.

6.35pm 10 June 2025

3134 ਗ਼ਜ਼ਲ ਯਾਦ ਹੈ

Hindi version 2773

English version 3133

ਕਾਫ਼ੀਆ ਆਣਾ

ਰਦੀਫ ਯਾਦ ਹੈ

ਪਿਆਰ ਵਿੱਚ ਉਹ ਗੁਣਗੁਣਾਓਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਪਿਆਰ ਗੀਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਓਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਉਹ ਸਮਾਂ ਹੋਵਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਮੈਂ ਕਦੇ

ਨਾਲ ਤੇਰੇ ਹੀ ਬਿਤਾਓਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਹਾਰ ਜਾਂਦਾ ਜਦ ਕਦੇ ਬਾਜੀ ਕੋਈ। 

ਕੋਲ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਬਿਠਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਜਦ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਸੀ ਸਾਰੇ ਘਰ ਤੋਂ ਫਿਰ।

ਰਾਤ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੰਘਾਓਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਲੋਕ ਸੜਦੇ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ,

ਨਾਲ ਉਹਦੇ ਜਾ ਸੜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਨਿੱਕੀ ਜੇਹੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਰੁੱਸਣਾ ਤੇਰਾ,

ਫੇਰ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਚਿੜ੍ਹਾਓਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

"ਗੀਤ" ਦਾ ਮੈਨੂੰ ਚਿੜਾਉਣਾ ਪਿਆਰ ਨਾਲ,

ਆਪਣੇ ਫਿਰ ਗੱਲ ਨੂੰ ਲਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

5.34pm 9 June 2024

K4 3133 ::Geet' still recall your gentle tune, (English poetry)

Hindi version 2773

Punjabi version 3134

I still recall your gentle tune,

Humming love beneath the moon.

Singing songs to show you care,
Love was floating in the air.

When I sat down feeling low,
You stayed close and had let me show.

When I failed, you helped me stand,

Lifting me with loving hand.

When the crowd would walk away,
We would talk the night away.

People burned with jealous eyes,
When they saw our bonded ties.

Getting upset on things so small,
And teasing me for no cause at all.
'Geet' teasing me with eyes so bright,
I still recall when you hug me tight .

7.34pm 8 June 2025

K4 3132 'Geet' still remembers (English poetry)

Hindi version 2772

Punjabi version 3131

I still remember when you came so near,
Your head on my shoulder, soft and dear.

Every word I said, you would agree,
Then tease me back so playfully.

Our love once bloomed, so bright, so high,
I recall the gossip, the jealous eye.

We played as kids in that old lane,
That house still echoes in my brain.

Some were stones, some soft like glass,
Your secret treasures still come to pass.

You'd sulk at things so small, so light,
And then annoy me with pure delight.

We'd meet on the roof, in silent grace,
"Geet" still remembers that lovely place.

7.38pm 7 June 2025

3131 ਪੰਜਾਬੀ ਗਜ਼ਲ : ਯਾਦ ਹੈ

Hindi version 2772

English version 3132
 2122 2122 212

ਕਾਫ਼ੀਆ: ਆਨਾ  

ਰਦੀਫ਼: ਯਾਦ ਹੈ

ਤੇਰਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਤੇ ਮੇਰਾ ਸ਼ਾਨਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਗੱਲ ਜੋ ਵੀ ਮੈਂ ਕਹਾਂ ਮੰਨਣਾ ਤੇਰਾ,

ਫੇਰ ਨਖਰੇ ਵੀ ਦਿਖਾਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਪਿਆਰ ਸਾਡਾ ਚੜਿਆ ਜਦ ਪਰਵਾਨ ਸੀ,

ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਗੱਲਾਂ ਬਣਾਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਜਿੱਥੇ ਬਚਪਨ ਸੀ ਬਿਤਾਇਆ ਖੇਡ ਕੇ,

ਅੱਜ ਵੀ ਉਹ ਘਰ ਪੁਰਾਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਕੁਝ ਨਰਮ‌ ਪੱਥਰ, ਰੰਗੀਲੇ ਕੰਚ ਕੁਜ,  

ਅੱਜ ਵੀ ਤੇਰਾ ਖ਼ਜ਼ਾਨਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੱਲ ਤੇ ਉਹ ਰੁੱਸਣਾ।

ਤੇ ਤੇਰਾ ਮੈਨੂੰ ਚਿੜ੍ਹਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਮਿਲਦੇ ਸਾਂ ਛੱਤ ਤੇ ਅਸੀਂ ਜਿਹੜੀ ਜਗਹ।

"ਗੀਤ" ਤੇਰਾ ਓਹ ਠਿਕਾਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

5.44pm 6 June 2025

2122 2122 212

 ਇਸ ਬਹਰ ਤੇ ਕੁਝ ਫਿਲਮੀ ਗੀਤ 

ਆਪਕੇ ਪਹਿਲੂ ਮੈਂ ਆਕਰ ਰੋ ਦੀਏ 

ਦਿਲ ਕੇ ਅਰਮਾ ਆਸੂਔਂ ਮੇਂ ਬਹਿ ਗਏ

ਤੁਮ ਨ ਜਾਨੇ ਕਿਸ ਜਹਾਂ ਮੇਂ ਖੋ ਗਏ

 

3130 ਮਾਂ (ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ) Punjabi

Hindi version 2189

ਪਿਆਰ ਵੰਡੇ ਸਭਨਾ ਨੂੰ ਚਾਹੇ ਓਹ ਜਿੰਨਾ।

ਕਿਸਮਤ 'ਚ ਜੋ ਲਿਖਿਆ, ਉਹੀ ਮਿਲਣਾ। 

ਮਾਂ ਕਰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੇਵਾ ਸਭ ਦੀ ਹਰ ਰੋਜ਼,

ਆਰਾਮ ਕਰੇ ਉਹ ਵੀ, ਰਹਿੰਦਾ ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ। 

ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਉਠ ਜਾਂਦੀ ਜਲਦੀ,

ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੇ ਕੰਮ ਹੈ ਕਰਦੀ। 

ਆਪਣੇ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਉਸ ਕੋਲ,

ਕੋਈ ਵਕਤ ਨਹੀਂ ਜਿਸਨੂੰ ਕਹਿ ਉਹ ਆਪਣਾ । 

ਸਭ ਸੋਚਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੀ ਤਾਂ ਰਹਿੰਦੀ,

ਕਿੰਨਾ ਆਰਾਮ ਹੈ, ਕਿੰਨੇ ਮਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ। 

ਪਰ ਕਦੇ ਨਾ ਕੋਈ ਛੁੱਟੀ ਉਸਨੂੰ ਮਿਲਦੀ,

ਕੰਮ ਉਸ ਨੂੰ ਸਭ ਦਾ ਹੀ ਪੈਂਦਾ ਕਰਨਾ । 

ਜਦੋਂ ਕੁਝ ਵੀ ਕੀਤਾ ਉਹਦਾ ਚੰਗਾ ਨਾ ਲੱਗਦਾ,

ਗੱਲਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਸੁਣਾ ਕੇ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ। 

ਕੋਈ ਕੀ ਜਾਣੇ ਉਸਦੇ ਮਨ ਦੀ ਪੀੜਾ,

ਜਿਸਨੇ ਲੁਟਾ ਦਿੱਤਾ ਸਭ ਕੁਝ ਆਪਣਾ। 

ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸਕਦਾ ਉਸਦੀ ਮਿਹਨਤ,

ਕਿਹੜੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਰੱਬ ਨੇ ਲਿਖੀ ਉਸਦੀ ਕਿਸਮਤ। 

ਮਨ ਮਸੋਸ ਕੇ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਜਦੋਂ ਸੋਚਦੀ,

ਕੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਭ ਲਈ ਕੀਤਾ। 

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦੋਂ ਮਿਲੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਫਲ,

ਅਤੇ ਪੂਰਾ ਹੋਵੇ ਜੋ ਵੇਖਿਆ ਉਸ ਸੁਪਨਾ,

ਅਜੇ ਤੱਕ ਤਾਂ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ, 

ਜਿਸਨੂੰ ਕਹਿ ਸਕੇ ਉਹ ਆਪਣਾ। 

3129 ਮਾਂ (ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ)Punjabi Kavita

 

Hindi version 1983

English version 3142

ਮਾਂ, ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ ਹਰ ਲੋੜ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਅਹਿਸਾਸ,

ਜਦ ਵੀ ਮੈਂ ਚਾਹਵਾਂ, ਤੂੰ ਹੁੰਦੀ ਮੇਰੇ ਪਾਸ। 

ਤੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਕੋਈ ਚਿੰਤਾ ਹੋ ਸਕਦੀ ਏ ,

ਮੈਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਤਾਂ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਸੁਖ ਦੀ ਨੀਂਦ ਸੋ ਸਕਦੀ ਏ। 

ਤੇਰੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਹਰ ਮੁਸ਼ਕਲ ਦਾ ਹੱਲ,

ਤੇਰੇ ਹੁੰਦੇ ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਹੋਵਾਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਇੱਕ ਵੀ ਪਲ।

ਜੀਵਨ ਦੇਵੇ ਚਾਹੇ ਕਿੰਨੇ ਵੀ ਝਟਕੇ ਪਰ ਤੇਰੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨਾਲ,

ਕੱਟ ਜਾਵਣ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਹੀ ਰਸਤੇ।  

11.56pm 4 June 2025

3128 ਆਖਰ ਕਿਹੜਾ ਘਰ ਆਪਣਾ ਉਸਦਾ (ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ)

 Hindi version 1964

English version 3138

ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਨ ਕਰਦੀ,
ਉਹੀ ਦੂਰ ਹੋ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਰਾਤ ਦਿਨ ਯਾਦ ਕਰਦੀ।

ਕੁਝ ਵੀ ਆਖਣ ਤੇ ਉਲਟ ਜਵਾਬ ਭਰਦੀ,
ਉਹੀ ਦੂਰ ਹੋ ਕੇ ਹੁਣ ਚੁੱਪ ਹੀ ਰਿਹਾ ਕਰਦੀ। 

ਜੋ ਬਚਪਨ 'ਚ ਖੇਡਾਂ, ਕੁਦਾਂ, ਮੌਜਾਂ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਰਦੀ,
ਉਹੀ ਦੂਰ ਸਹੁਰੇ ਜਾ ਕੇ ਸਿਰਫ਼ ਕੰਮ ਕਰਦੀ।

ਕਿੰਨਾ ਬਦਲ ਗਿਆ ਰੂਪ ਉਸ ਮਾਸੂਮ ਕੁੜੀ ਦਾ,
ਉਹੀ ਦੂਰ ਹੋ ਕੇ ਹੁਣ ਨਿਖਰਦੀ ਤੇ ਸੰਵਰਦੀ।

ਆਖਰ ਕਿਹੜਾ ਘਰ ਆਪਣਾ ਉਸਦਾ ਕਹੀ ਨ ਪਾਈ,
ਜਿੱਥੇ ਮੌਜਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂ ਜਿੱਥੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕੰਮ ਕਰਦੀ।

6.20pm 3 june 2025

3127 ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਚੇ (Children poem) ਪੰਜਾਬੀ ਕਵਿਤਾ

Hindi version 926

English version 3137

ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਚੇ,
ਸਭ ਦੇ ਰਾਜ ਦੂਲਾਰੇ ਬੱਚੇ।

ਕਿੰਨੀ ਮਾਸੂਮ ਹੰਸੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ,
ਕਿੰਨੀ ਮਿੱਠੀ ਕਲਕਾਰੀ।
ਸਭ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਤਾਰੇ ਬੱਚੇ,
ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਚੇ,
ਸਭ ਦੇ ਰਾਜ ਦੂਲਾਰੇ ਬੱਚੇ।

ਕੱਲ੍ਹ ਦੀ ਆਸ ਹਨ ਇਹ ਬੱਚੇ,
ਮਾਂ-ਬਾਪ ਦਾ ਚਾਨਣ ਬੱਚੇ,
ਕੱਲ੍ਹ ਦੇ ਨੇ ਸਹਾਰੇ ਬੱਚੇ।
ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਚੇ,
ਸਭ ਦੇ ਰਾਜ ਦੂਲੇ ਬੱਚੇ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਸੂਮਿਅਤ ਨ ਮਿਟੇ,
ਭਵਿੱਖ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨ ਵਿਗੜੇ।
ਦੇਸ਼ ਦੇ ਰਖਵਾਲੇ ਬੱਚੇ,
ਛੋਟੇ ਬੱਚੇ, ਨੰਹੇ ਬੱਚੇ,
ਸਭ ਦੇ ਰਾਜ ਦੂਲੇ ਬੱਚੇ।

6.42pm 2 June 2025

K4 3126 'Geet,' don’t fear (English poetry)

 So much darkness is spread all around,

Tell me, how can the light be found?

Man has turned against his kind,

Hate and shadows everywhere bound.

Tomorrow’s sun will surely rise,

But today, dark clouds surround.

When bright light fills every place,

We’ll learn from the night so profound.

Time is fickle, never the same,

Suddenly darkness can come unbound.

Everyone’s role matters too,

Like day and night that go around.

Even this dark brings peace at times,

It holds some meaning, deep and sound.

"Geet," don’t fear the darkest skies,

Light and dark go round and round.

4.20pm 1 June 2025