3142 Mom (English poetry)

Mom, you always feel my silent cry,

Before a tear can touch my eye.

You're always near when times are tough,

Your gentle care is strong enough.

You know my needs before I speak,
You give me strength when I feel weak.
No matter how the storm may blow,
Your love still finds a way to show.

When I am lost or feeling low,
You guide me back with your warm glow.
If nights are dark and hopes are few,
I still feel safe because of you.

Life may bring hurdles, big or small,
But with you, I can face them all.
With every fear and every fall,
Your name is what I first recall.

You are the peace in every storm,
You are the fire that keeps me warm.
What more to say? You are the one—
My moon, my stars, my rising sun.

No temple’s needed, no holy place,
Your love alone is God’s own grace.
So here I stand with folded hands,
You are my heaven, here on lands.

4.51 pm 17 June 2025

3141 Write (English poetry)

When sadness fills the air, write what you feel,

Write the wounds that time could never heal.

If sweet memories return in the night,

Write each one down, hold them tight.

Recall the moments you once did share,

Write of that night beyond compare.

When love and life were both at stake,

Write of those who were real and who were fake.

When love had reached its highest flight,

People turned monsters out of spite.

Now that our bond is torn apart,

Write if they now serve with heart.

Love has no caste, no rule, no race,

No name, no label, no set place.

So ‘Geet’, if love begins to grow,

Write it down and let it show.

6.29pm 16 June 2025

3140 ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ ਬਾਤ ਲਿਖ

 

ਬਹਰ: 2122 2122 212

ਕਾਫ਼ੀਆ: ਆਤ 

 ਰਦੀਫ਼: ਲਿਖ

ਛਾ ਉਦਾਸੀ ਜਾਵੇ ਜੱਦ ਜਜ਼ਬਾਤ ਲਿਖ।

ਦਿਲ 'ਤੇ ਹੋਇਆ ਜਿਹੜਾ ਹੈ ਆਘਾਤ ਲਿਖ।

ਮਿੱਠੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਜੇ ਆਉਣ ਯਾਦ ਤਾਂ।

ਯਾਦ ਕਰ ਦਿਲ ਦੀ ਹਰ ਇਕ ਤੂੰ ਬਾਤ ਲਿਖ।

ਜਿਹੜੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਰਹਿ ਗਈਆਂ ਤੇਰੀਆਂ।

ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਸੋਹਣੀ ਰਾਤ ਲਿਖ।

ਖੇਡ ਖੇਡੀ ਜੋ ਇਸ਼ਕ਼ ਤੇ ਜਾਨ ਦੀ।

 ਕਿੰਨ੍ਹੇ ਕੀਹਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਜੱਦ ਪਰਵਾਨ ਚੜ੍ਹਿਆ ਸਾਡਾ ਸੀ ।

ਲੋਕ ਬਣ ਬੈਠੇ ਓਦੋਂ ਜਿਨਨਾਤ ਲਿਖ।

ਸਾਡਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਬਣ ਕੇ ਟੁੱਟਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ।

ਲੋਕਾਂ ਕੀਤੀ ਕੀ ਉਦੋਂ ਖ਼ਿਦਮਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਧਰਮ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।

ਕੌਮ ਨਾ ਕੋਈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜਾਤ ਲਿਖ।

ਪਿਆਰ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਦੋਂ ਇਹ ਕੀ ਪਤਾ। 

 'ਗੀਤ' ਹੋਵੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਂ ਦੇਹਾਤ ਲਿਖ।

11.46pm 15 June 2025

3139 ग़ज़ल लिख

 2122 2122 212

क़ाफ़िया आता

रदीफ़ लिख

जब उदासी छाए तो जज्बात लिख। 

जो तेरे दिल पे हुआ आघात लिख।

मीठी बातें याद आए जो तुझे। 

याद करके वो हर इक तू बात लिख। 

याद कर वो सब मुलाकातें तेरी।

उन में सबसे जो हसीं वो रात लिख।

बाज़ी खेली जब इश्क और जान की। 

किसने किसको दी थी इसमें मात लिख।

प्यार अपना जब चढ़ा परवान था। 

लोग बन बैठे थे तब जिन्नात लिख।

रिश्ता अपना देख के टूटा हुआ। 

कर रहे क्या वो तेरी खिदमात लिख।

प्यार करने वालों का मजहब नहीं।

है नहीं इनकी कोई भी जात लिख।

प्यार हो जाता किसी भी पल कहीं।

'गीत' फिर हो शहर या देहात लिख।

3.00pm 14 June 2025

इस शहर का फिल्मी गीत

तुम न जाने किस जहां में खो गये 

K4 3138 where she belongs to (English poetry)

When near, she showed no care or grace,

Now far away, she misses your face.
She argued back at every word,
Now says nothing, not even heard.

She used to laugh and dance with cheer,
Now only works when she's not near.
That carefree girl has changed her way,
She’s calm and grown up every day.

She still can’t tell where she belongs,
The home of fun, or chores all day long.

4.48pm 13 June 2025

K4 3137 Little Children (English poetry) Children poem

Hindi version 926

Punjabi version 3127

Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.
How they laugh with innocent cheer,
Their giggles bring the sunshine near.
Stars of every home they are,
Shining bright like a guiding star.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

They are the hope of every day,
A light that never fades away.
They are the dream parents hold tight,
A future glowing bold and bright.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

Let their innocence always stay,
Let no shadow block their way.
They are the ones who’ll lead our land,
With hearts so pure and helping hand.
Little children, tiny feet,
Everyone’s joy, so pure and sweet.

8.32pm 12 June 2025

3136 ਪੰਜਾਬੀ ਗ਼ਜ਼ਲ: ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ ਛੱਡ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ

 

2122 2122 212 

ਕਾਫ਼ੀਆ: ਆਣਾ 

ਰਦੀਫ਼: ਯਾਦ ਹੈ

ਸਿਰਫ਼ ਦੌਲਤ ਹੁਣ ਕਮਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਵੱਡਾ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤੇ ਦਿਖਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਛੱਡ ਕੇ ਇਕ ਵਾਰੀ ਚਲਾ ਜਦ ਤੂੰ ਗਿਆ,

ਫਿਰ ਕਿੱਥੇ ਮਿਲਣਾ ਮਿਲਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਹਾਰ ਚੰਗੀ ਲੱਗੀ ਨਾ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੀ,

ਹਾਰ ਖੁਦ ਮੈਨੂੰ ਜਿਤਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ?

ਆਖਰੀ ਦਿਨ ਸੀ ਜਦੋਂ ਆਪਾਂ ਮਿਲੇ,

ਜੋ ਕਿਹਾ ਉਹ ਮੰਨ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਪਿਆਰ ਦੀ ਪੀਂਗਾ ਚੜਾ ਕੇ ਨਾਲ ਇੰਜ।

ਚੁੱਪ ਚਪੀਤੇ ਛੱਡ ਜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਹਾਰਦਾ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਸਕਿਆ ਵੇਖ ਜੋ,

ਓਹਦਾ ਅੱਖਾਂ ਤੋਂ ਗਿਰਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

ਭੁੱਲ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਉਸ ਗੱਲ ਨੂੰ,

'ਗੀਤ' ਨੂੰ ਤੇਰਾ ਚਿੜਾਉਣਾ ਯਾਦ ਹੈ।

4.43pm 11 Jun 2024

Aapke pahlu mein Aakar ro diye

Tum Na jaane kis Jahan mein Kho Gaye