ਸਾਵਣ ਦੀ ਜਦੋਂ ਲੱਗੀ ਝੜੀ,
ਮਨ ਦੀ ਪੀੜ ਵੱਧ ਗਈ ਬੜੀ।
ਸੱਜਣ ਬੈਠਾ ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿਚ,
ਸੱਜਣੀ ਸਹੇ ਵਿਜੋਗ।
ਹਰ ਪਲ ਕਰੇ ਪ੍ਰਾਰਥਨਾ,
ਰੱਬ ਕਰੇ ਸਂਜੋਗ।
ਅਥਰੂ ਵਗਣ ਵਿਜੋਗ ਵਿੱਚ,
ਵਹ ਗਏ ਬਰਖਾ ਨਾਲ।
ਬੈਠੀ ਸੱਜਣੀ ਬਿਰਹੇ ਵਿੱਚ,
ਕੌਣ ਬੰਦਾਏ ਆਸ ?
ਕਿਸਨੂੰ ਦੱਸਾਂ ਪੀੜ ਮੈਂ,
ਪਲ ਪਲ ਚੁਭੇ ਚੂਬ।
ਕਿਵੇਂ ਬੁਲਾਵਾਂ ਨੇੜੇ ਉਸਨੂੰ,
ਜੋ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਦੂਰ।
No comments:
Post a Comment